Ma 4juni. Dag 39. Leonard-Limoges 24/1437 km.

Om 8.00 heeft Eveline  bij haar thuis het ontbijt al klaar. Het is lekker en de sfeer is huiselijk. Om 8.45 bezoeken we de bijzondere kathedraal uit 1130 met als bijzonderheid een beeld van St. Leonard met ketens. Hij is de beschermheilige van de gevangenen. We lopen ook nog langs het huis van Gay Lussac, de beroemde natuurkundige en het recente beeld van Poulidor ( de eeuwige tweede) . We komen Otto tegen en spreken af in Limoges. Als we om 9.15 de stad uitlopen is het flink dalen naar la Vienne, een prachtige rivier in een nog mooier dal. Het is drukkend warm maar gelukkig droog. Om 11.00 drinken we koffie onderweg en zien het buiten regenen. We nemen dus nog een tweede kopje en om 12.00 uur is bet weer droog. Om 12.30 uur moeten we langs een voormalig klooster en in het meertje daarachter zien we plotseling een otter zwemmen. Het is schitterend om te zien. Om 14.00 uur zoen we v de stad in de verte liggen maar moeten nog een stukje langs een drukke tweebaans weg  nemen om er te komen We dalen daarna naar een oude Romeinse voetgangersbrug over de Loire. Over de brug moeten we (verrassing ) weer flink stijgend naar de kathedraal  waar we om 15.30 uur aankomen. De kathedraal van Limoges is groot maar 
veel minder mooi dan die van Reims of Auxerre. We krijgen een stempel en overleggen voor de kathedraal  welk adres we voor de overnachting zullen gaan bellen. Er komt een Duitser (Alain uit Bazel) naar ons toe die vertelt dat hij tegenover de kathedraal bij de Franciscaner zusters een prima bed en ontbijt voor 17.50 euro heeft. Dat willen wij ook en bellen aan de deur. We worden ontvangen door een vriendelijke zuster, die ons inschrijft en ons een kamer geeft. Na de douche en de koffie halen we boodschappen en bellen Otto om te vragen waar  hij is en of hij zin heeft om ook te komen. Hij heeft echter al een kamer in een Etap hotel geboekt en durft deze niet te annuleren. Na de boodschappen drinken we nog een biertje en zien we Otto aankomen. Hij ziet er moe uit en heeft zijn vrouw beloofd om het rustiger aan te doen. Dus we drinken een afscheids biertje die hij perse wil betalen. Later in het zustershuis tijdens ons zelf gemaakte eten hebben we een diepzinnig gesprek met Alain over de zin van de camino , het leven, het huwelijk ,ruimte en vertrouwen  en monogamie. Waarschijnlijk heeft hij een groot probleem waar hij over wil praten. Na het eten lopen we met Cees naar het bombastische station en spreken af om morgen samen verder te lopen op de camino historic. Om 21.30 uur zijn we weer op de kamer waar Jolanda het reisverslag op de I-phone zet en ik in slaap val .